Terapia kranio-sakralna (czaszkowo-krzyżowa)

Terapia kranio-sakralna, inaczej czaszkowo-krzyżowa, wywodzi się z nurtu terapii
manualnej, opracowanej przez amerykańskiego osteopatę Williama Garnera Sutherlanda.
Przeprowadził on, oraz następni po nim, liczne badania, w których dowiódł, że kości czaszki w rytmiczny i subtelny sposób rozszerzają się i skracają, dzięki produkcji i krążeniu płynu mózgowo-rdzeniowemu, który je oddziela od czaszki i kręgosłupa, aż do poziomu kości krzyżowej.

Terapia kranio-sakralna poprawia ukrwienie w naczyniach mózgowych, likwiduje ból głowy, poprawia ruchomość miednicy, kręgosłupa i jego stawów, zmniejsza napięcie opon mózgowych oraz normalizuje działanie układu nerwowego.

Terapia czaszkowo-krzyżowa, potwierdzona licznymi badaniami naukowymi oraz praktyką wielu uznanych lekarzy oraz uzdrowicieli, jest w pełni skuteczna w leczeniu depresji, bezsenności, zespołu przewlekłego zmęczenia, niepokoju, zaburzeń regulacji układu nerwowego czy stresu (!). Reguluje ból w okolicach szyi i pleców, leczy dysfunkcje układu immunologicznego oraz naczyniowego o podłożu nerwowym. Jest bardzo skuteczna w leczeniu omdleń wazowagalnych, astmy oskrzelowej, lekkich zaburzeń po mózgowym porażeniu dziecięcym, objawów móżdżkowych i przy epilepsji. Korzystnie wpływa przy leczeniu zaburzeń mowy na tle neurologicznym oraz przy zaburzeniach psycho-ruchowych (ważne przy zatrzymaniu rozwoju u dzieci!), wodogłowia, zaburzeń zrastania się kości po
złamaniach, zwyrodnień odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa, skolioz idiopatycznych czy skutkach urazów czaszki, kręgosłupa oraz układu nerwowego.

Aby móc wykonywać tę uznaną metodę, Terapeuta musi mieć bardzo dobrze rozwiniętą percepcję oraz wyraźnie wyczuwać rytm płynącej przez ciało Pacjenta energii, na której się skupia, odczytuje, diagnozuje, a następnie ją harmonizuje.